Onze Europese tuinen zijn uniek in de zin dat ze vaak een groen gazon als basis hebben. Aziatische tuinen bestaan uit stenen paden, rozentuinen en idyllische vijvers met bruggetjes eroverheen. Het gazon zoals wij dat kennen is daar een onbekend fenomeen. De reden voor dit verschil is te vinden in onze geschiedenis. In de Middeleeuwen was een flinke lap gras namelijk een manier voor een Europese kasteelheer om zijn rijkdom te tonen. Het onderhouden van een groot gazon kostte veel (tuin)mankracht, geld en het diende geen enkel nut. De perfecte manier om te laten zien dat je niet om een paar centen verlegen zit. Notabele lieden met een hoop poen maakten er daarom een sport van om een zo groot mogelijke lap gras in hun landgoed te integreren. En zo was het gazon geboren.
Terug in het heden: mijn eigen tuin
In mijn eigen tuin vind ik het ook belangrijk dat er een mooi onderhouden stukje gras bij zit. Niet omdat dit de buren laat zien dat ik een vermogend man ben (dat ben ik namelijk helaas ook niet), maar om een of andere reden vind ik dat het bij een tuin past. Het zit blijkbaar in mijn Europese DNA. Ook in de moderne tijd is het een hobby die veel onderhoud vergt. Vele uren per jaar zit ik op handen en knieen onkruid tussen het gras uit te trekken. Het is een klusje dat nooit klaar is, want als je er heel even mee stopt, kraait het onkruid de victorie.
Op vakantie in eigen tuin
Ik ga in de zomer vrijwel nooit op vakantie. De reden hiervoor is dat ik in mijn eigen tuin alles vind wat ik graag wil in een vakantie. Bovendien kan ik mijn aardbeien niet zo lang alleen laten, want dan hebben bij terugkomst de kauwtjes ze allemaal opgevreten. Veel liever dan op een druk strand lig ik op mijn gazon in de zon. Als het te heet wordt, verplaats ik mezelf naar mijn loungeset onder de verandazonwering. Een glaasje prik, zonnebrilletje op en een belletje naar de buurman zodra ik behoefte heb aan wat gezelligheid. Hij staat altijd binnen vijf minuten binnen het tuinhek. De verandazonwering beschermt ons tegen de zon en om het hoekje van mijn huis blaast een fris briesje. We zeggen niet zoveel. Het meerendeel van het geluid dat klinkt is ons geslurp aan het glaasje prik. Als de buurman me dan ook nog eens een compliment geeft over de staat van mijn gazon, is het zomerse feestje compleet!